31/8/12
 
วันนี้ไม่มีเรียน เลยกะว่าจะไปคืนรองเท้า กับซื้อรองเท้ากับชุดใหม่ รองเท้าเคยซื้อมาตอนแรกๆ แพงมากกกกกก 76 ดอล(รวมภาษี) แต่ดันใส่ไม่สบาย จะเอาไปคืนนานแล้วแต่ไม่มีคนพาไปซักที ก่อนที่จะหมดโควต้า เลยต้องรีบเอาไปคืนเอง
 
 
เตรียมท่องไว้ I want to return. แหะๆ
 
 
เริ่มต้นด้วยการถามน้องพิมว่า จะซื้อเสื้อผ้า ร้านไหนถูก เน้นถูก อย่างอื่นไม่เน้น อิอิ น้องเลยบอกมาว่า Discovery โอเค เราเตรียมเสิร์ช Google map อย่างแรกคือหาร้านที่จะไปคืนรองเท้า(คือจำไม่ได้แระไงว่าไปไง - -*) แล้วก็เสิร์ชหา Discovery มีหลายสาขามากๆ เราเลือกสาขาที่ไปง่ายสุด แต่ ไกลสุด - -*
 
ง่ายสุดเพราะนั่งรถไฟ 2 ต่อถึงเลย ที่อื่นต้องต่อรถเมล์กับเดิน
 
เมื่อได้ที่อยู่ทั้งหมด ก็เตรียมตัวเดินทาง
 
เริ่มจากการไปคืนรองเท้าก่อนที่ DSW ลงรถไฟ red line แล้วก็เดินไปที่ร้านตามแผนที่ แรกๆงงๆทิศนิดหน่อย แต่ก็เจอร้านจนได้
 
 
เดินเข้าร้าน แล้วก็พูดตามสคลิปที่ท่องไว้ อิอิ เค้าก็ถามนิดหน่อย เราก็ตอบไปมั่วๆ (เค้าเข้าใจป่าวไม่รู้แต่ก็เห็นพยักหน้าหงึกๆ) ไปเลือกดูรองเท้าใหม่แต่ก็ยังไม่ถูกใจ เลยไป Discovery ต่อ นั่ง red line ไปต่อรถไฟสายสีส้ม ตอนลงสถานนีเราได้ยินเสียงเพลง เพราะทีเดียว ทีแรกนึกว่าเปิดเทป แต่จริงๆ มีคนเค้าร้องสด พร้อมกับเคาะบอร์ด ในสถานีรถไฟไปด้วย แทนเครื่องดนตรี ว่าจะเดินไปให้ตังค์แล้วเชียวเผอิญรถไฟมาก่อน
 
 
นั่งไปนานมาก ไกลโคตรๆ มองวิวแบบว่า เฮ้ย บ้านนอกมาก เรามาไกลขนาดนี้เลยเหรอเนี๊ย ^ ^"

 


 
แล้วก็ไปถึง Discovery อยู่หน้าสถานีรถไฟเลย ใกล้มากๆ ไม่ต้องหายากเลย ของถูกดี ได้เสื้อ กางเกง กับรองเท้ามาด้วย
 
 
กว่าจะกลับถึงบ้านเมื่อยมากๆ
 
 
แต่พอมาลองรองเท้าที่บ้าน มันกลับใส่ไม่สบายเลย พอลองเดินแล้วเจ็บฝ่าเท้าแปลกๆ สรุปก็เดี๋ยวคงต้องเอาไปคืน - -
 
 
แล้วเราก็ตัดสินใจว่า ไป  Taget ดีกว่า เพราะเราอยากได้รองเท้ากับเห็ด ^ ^"
 
 
พอดีทำต้มยำกิน แล้วมันอร่อยมากกกก (ชมตัวเอง 555) ก็กะจะหาซื้อเห็ดมาเติมในหม้อ กับลองไปดูรองเท้าคู่ใหม่
 
 
แล้วก็นึกขึ้นได้ ว่าน้องพิมบอกว่า wallmart อยู่ใกล้ๆบ้าน อ๊ะไหนๆก็ไหนๆแระแวะไป wallmart ก่อน ใกล้บ้านจริงๆด้วย 5 ป้ายรถบัสก็ถึงแระ เดินไปดูของ บางอย่างก็ถูกบางอย่างก็แพง มีราวตากผ้าขายด้วย ที่สำคัญ ถูกกว่าที่เราซื้อ งี๊ดดดดดดดดดดดด  แต่สรุปได้แค่แป้งทอดกรอบมา 1 กล่อง - -
 
 
แล้วก็นั่งรอรถบัสไป Taget ต่อ นั่งไปนั่งมาก็เอ้ แปลกๆ เฮ้ย รอรถผิดด้านนี่หว่า = = รีบวิ่งไปอีกฟากถนน เพราะเราเห็นรถบัสมันมาแล้วอะ แล้วเราต้องข้าม ถนน 2 ต่อ เราก็กลัวไม่ทันรถมาก เพราะข้ามถนนอยู่นี่มันต้องยืนรอสัญญานไฟไง
 
 
แต่คนขับรถดีมากกกกก เค้าเห็นอะว่าเราจะมาขึ้น เค้าก็รอเรานานมากกกเพราะเราข้ามถนนไม่ได้ซักที จนเรามองไม่มีรถ สัญญานยังห้ามข้ามแต่เราก็ข้าม 555 รีบวิ่งไปขึ้นเรถเลยเกรงใจเค้า แล้วเราก็ขอบใจเค้าใหญ่ที่เค้ารอเรา เพราะเท่าที่เราเห็นๆมานี่ ปกติคนขับรถเค้าไม่รอเลยนะ ขนาดว่า รถกำลังจะออกคือปิดประตูแล้วมีคนวิ่งมาถึงหน้าประตูจะขึ้น เค้าก็ไม่จอดรับเลยนะ ขับไปเลย แล้วถ้าพลาดคันนี้นี่เราต้องรออีกนานเลยอะกว่าจะมาอีกคัน
 
 
ไปถึง taget ก็เดินช๊อปปิ้งต่อ สรุปได้รองเท้ามาคู่นึงมีขนๆข้างใน ใส่แล้วก็นิ่มๆดี(แต่ชอบมีคนมาถามวาไม่ร้อนเหรอบ้าง ไหวเหรอมั่ง เราว่าเราเฉยๆนะไม่เห็นร้อนเลย อารมณ์ก็เหมือนใส่ถุงเท้าอะ รึว่าเราเป็นพวกเท้าเย็นอยู่แล้วไม่รู้เลยชอบอุ่นๆ) ซื้อลูกบิดประตูใหม่มาเปลี่ยนกับของเดิม เพราะอันเดิมไม่มีที่ล๊อค  กับของกิน แล้วก็เห็ด ^ ^"
 
 
ตอนมารอรถเมล์ขากลับ มีคนดำมาขอตังค์ด้วย เราก็บอกไปว่า No แล้วเค้าก็ไปขอคนอื่น แล้วอีกคนดันไปคุยด้วย คือ เหมือนไปถามว่าอะไรนะ อะไรประมาณนี้ คราวนี้เลยโดนตื้อเลย - -*
 
 
กว่ากลับกลับถึงบ้าน เมื่อยเลยวันนี้เพราะไปหลายที่มากกกกกกกกกกกก

กลับมาบ้านก็มาเปลี่ยนกลอนประตู



ทีแรกก็ทำที่ห้องเรา แล้วมันดันเกิดแอคซิเด็นยังไงไม่รู้ เราลองปิดประตู แล้วเปิดออกไม่ได้ แล้วตัวเราเองอะโดนขังอยู่ในห้องนนอนตัวเอง


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
 
ตอนนั้นนึกภาพแบบที่เห็นในข่าว มีนักดับเพลิงมาพังประตูช่วยออกจากห้อง นึกภาพสรยุทธพูด นร.ไทยในชิคาโก พยายามจะเปลี่ยนกลอนปประตูเอง แต่พลาดออกจากห้องไม่ได้ กู้ภัยต้องมาช่วยออกจากห้อง
 
ม๊ายยยยน๊าาาา  แว๊กกก
 
แล้วก็นึกในใจซวยแล้วตรู โดนค่าปรับประตูพังบานแน่ๆไม่น่าหาเรื่องเลย

คือตอนนั้นตกใจมากเลยอะ พยายามเปิดแต่เปิดไม่ออกเหมือนมีอะไรไปขัดไปติดประตู พยายามดึงๆๆๆๆ จะโทรให้คนอื่นมาช่วยก็ไม่รู้จะเรียกใครมา เพราะเรียกมา ก็ไม่รู้เค้าจะเข้ามาในห้องยังไง

แต่จนแล้วจนรอดก็เอาตัวเองมาจากห้องจนได้ - -*
ยังไม่เข็ดนะ ยังพยายามทำประตูใหม่ แต่คราวนี้ ทดลองปิดโดยเอาตัวเองออกมาอยู่นอกห้องแทน แหะๆ แล้วก็เตรียมพร้อม เอาคอม เอาโทรศัพท์ เอากุญแจออกมานอกห้องด้วย

คราวนี้ประตูเรียบร้อยดีไม่มีปัญหาอะไร (มาจนถึงทุกวันนี้)
แล้วก็ย้ายไปทำให้ที่ห้องน้องพิมด้วย ^ ^"

สรุปวันนี้เหนื่อยแทบสลบ ทั้งซื้อของ ทั้งเปลี่ยนประตู แต่ไอ้จุดที่สูบวิญญานที่สุดก็อิตอนออกจากห้องไม่ได้นี่แหละ = =