19/8/12

วันนี้มี air and water shows (โชว์บินผาดโผนมั๊ง)ที่ Lake (ทะเลสาปมิชิแกน) มิน่าช่วงนี้เราได้ยินแต่เสียงเครื่องบิน บินไปมาเสียงดังมาก (ทีแรกนึกว่าสนามบินอยู่ใกล้ - -*) จริงๆมันจัดตั้งแต่วันเสาร์แล้วมั๊ง แต่เราไม่ได้ไปดูได้ยินแต่เสียง กับเห็นเครื่องบินบินผ่านแว๊บๆทางหน้าต่างห้อง

น้องพิมชวนเราไปดูโชว์ ตอนสายๆพวกเราก็แต่งตัวเตรียมไปดูโชว์กัน เพื่อนพิมมานอนด้วยที่คอนโด3 คนตั้งแต่เมื่อคืน คือ เอ๋ จิ๊บ แล้วก็ อ๋อง

ด้วย ความที่พิมกับเอ๋ ช่วยไปโฆษณาให้เราเรื่องที่เรารับดูไพ่ยิปซี (หาตังค์ทุกทาง 555+) พิม กับเอ๋ เป็นลูกค้ารุ่นแรก แล้ว 2 คนนี้ก็ชวนเพื่อนๆมาดูกับเราด้วย จิ๊บเป็นลูกค้ารายที่ 4 ตั้งแต่เรามาอยู่ที่ชิคาโก สงสัย พิมกับเอ๋ ช่วยบิ้วไว้เยอะว่าเราดูแม่น (น่ารักจริงๆ 2 คนนี้ อิอิ) จิ๊บเลยมาขอดูกับเราด้วยอารมณ์แบบว่าอยากดูมาก ระหว่างรอคนอื่นแต่งตัวเลยนั่งทำนายไพ่กัน (ได้ค่าขนมมาอีก 10 ดอล ฮี่ๆ)

ทำนายไพ่เสร็จนั่งเม้าท์กับจิ๊บซักพัก พิมก็มาตาม เพราะแต่งตัวกันเสร็จแล้ว ซึ่งเวลาก็ 11 โมงกว่า

เรานั่งรถเมล์ไปกันเพราะกลัวรถติด ไปถึงก็เดินไปริมหาด เอ๋โทรหาเพื่อนหมอที่นัดมาสมทบ พวกเราเดินฝ่าทรายที่หนามากๆไปหาเพื่อนเอ๋ ทรายที่นี่ค่อนข้างขาวละเอียดสวยทีเดียว

 

คนเยอะมากกกกกกกกกกกกกก มองไปทางไหนเห็นแต่หัวคน ทีแรกเรานึกว่าจะหนาว เราเตรียมเสื้อกันหนาวมาเต็มที่ แต่พอมาถึงหาดร้อนอะ - - เลยรู้สึกว่าเราแต่งตัวประหลาดๆ ยังไงชอบกล ใส่เสื้อกันหนาวเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ มาชายหาด - -*

 

 

กว่าจะเดินไปหาเพื่อนเอ๋ได้เล่นเอาเหนื่อย เพราะเท้าจมลงไปในทรายเดินค่อนข้างยาก บรรดาสาวๆ ถอดรองเท้าเดินกัน ยกเว้นเราที่ใส่ผ้าใบ ขี้เกียจถอด

ไปหาเพื่อนเอ๋เสร็จ ก็ต้องไปหาเพื่อนพิมที่อีกฟาก  สาวๆขี้เกียจถือรองเท้าไปก็เลยฝากกับเพื่อนเอ๋ไว้แถวนั้น แล้วเดินไปอีกทางไกลมากๆ แรกๆเดินกันบนทรายแต่มันเดินยาก เราเลยชวนเดินบนถนน

ระหว่างทางเดินไป เราพยายามมองหาเครื่องบินที่บอกว่าจะมาโชว์ แต่มันออกมาทีละลำหงะ อารมณ์เหมือน...บินเล่นเอามันส์คนเดียว -*- เลยไม่ได้ถ่ายรูปเครื่องบินมาเลย -..-

เราชักสงสัย แล้วไอ้คนเยอะๆมานมาดูอะไรกัน รึเรามาผิดเวลา

ทีแรกเราก็นึกว่าจะโชว์อลังการ แบบว่ามาหลายๆลำ มีควันหลายๆสีแปลอักษรไรงี้ ไม่มี๊ น้องๆเค้าก็บ่น รู้งี้ดูอยู่ที่คอนโดก็ได้เห็นเหมือนกัน - -* เราคิดเออก็จริง  คนที่มาก็เหมือนมาเอาบรรยากาศคนเยอะๆเฉยๆ

แต่ตอนนี้ก็ยังพยายามคิดในแง่ดีว่า เราคงไปผิดเวลา -..-

 

พวกเราเดินกันไปนานมากกกก สงสารเอ๋ กับ จิ๊บที่ไปกับเรา เพราะต้องถอดรองเท้าเดินบนถนน น้องเค้าก็บอกว่าน่าจะเอารองเท้ามาด้วย

เดินไไปนานก็ยังไม่เจอเพื่อนพิมซักที เราดูนาฬิกาก็บ่าย 2 โมงกว่าแล้ว เราต้องรีบออกเดินทางเพื่อไปทำงาน เอ๋ กับ อ๋อง ก็ใจดีมาก แยกมาหาทางส่งเราขึ้นรถบัสกลับ เพราะถ้าเรากลับเองสงสัยจะหลง

พวกเราแยกออกมา เดินตัดไปที่ถนนใหญ่ คิดเอากันเองว่า มันจะต้องเจอที่จอดรถบัสแน่ๆ พร้อมกับกดดู app ในมือถือไปด้วย หาป้ายรถบัสคันที่จะไปแถวบ้านเรา เพราะเรากะจะเข้าบ้านก่อน

เดินไปกันไกลมากกกกก ซึ่งเราเกรงใจเอ๋มากๆ เพราะเอ๋เดินเท้าเปล่า แต่เอ๋ก็ดีมากกกกกกกก เอ๋บอกอยากส่งเราให้ถึง (จริงๆอ๋องกะถอดรองเท้าตัวเองให้เอ๋ใส่ แต่เอ๋ไม่เอาบอกร้องเท้าอ๋องใหญ่เกิน)

เราเดินไปจนเจอป้ายรถสาย 36 ซึ่งจะไปถึงบ้านเรา แต่รออยู่นานรถก็ไม่เห็นมา มันแปลกๆ เลยไปถามตำรวจแถวนั้น ได้ความว่า ช่วงเวลานี้ รถคันนี้ไม่ผ่านตรงนี้ ต้องเดินไปอีกล๊อค เง้อออออ มีงี้ด้วย

รอรถอยู่นาน เราก็เห็นสาย 151 ขับมา เราเลยขึ้นคันนี้เพราะผ่านบ้านเราเหมือนกัน เกรงใจ+สงสารเอ๋ด้วย ต้องมาเดินเท้าเปล่ากับเรา ซึ่งมันไกลๆมากๆ เป็นกิโลเลยหละ ซึ้งน้ำใจเอ๋สุดๆเลยจริงๆ นี่ถ้าเราเป็นผู้ชายจะจีบเอ๋ไปแล้ว อิอิ

พอขึ้นรถเราก็ง่วงมากกกกกกกกกก เผลอหลับไปหลายทีเพราะเหนื่อยมากๆกับการเดินไกลๆ นั่งไปนานพอสมควรเพราะรถคันนี้ขับอ้อมโลกสุดๆ ดูนาฬิกาก็ลุ้นมาก เพราะ บ่าย 3 โมงกว่าแล้ว (เราต้องทำงาน 4 โมงเย็น) และแล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...

คนขับรถให้ทุกคนลงจากรถเนื่องจากมันจะเข้าอู่.............

แว๊กกกกกกกกกกก อีกแล้ว แถมเป็นตอนรีบๆอีก

 

ซวยสุดๆ เดินๆลงมามองรอบๆ นี่มันแถวเกย์ทาวอีกแล้วนี่นา ที่เรารู้ก็เพราะเห็นไอ้เสาสีรุ้งที่เอ๋เคยบอกว่าเป็นสัญลักษณ์

เออ เราเป็นอะไรกะแถวนี้เนี๊ย โดนเอามาปล่อยบ่อยจริงๆ T^T

เสาสีรุ้ง สัญลักษณ์เกย์ทาวน์

 

 

แต่จุดนี้กับบ้านเราค่อนข้างไกลกันมาก (จากการเช็ค App แผนที่ในมือถือ) เราเลยตัดสินใจเดินไปหา ป้ายรถบัส  เดินไปไกลพอสมควร กลับมาบ้าน อยากนอนมากกกกกกกกกกกกก แต่ต้องมานั่ง ตรวจงาน ส่งงานลูกค้า จ่ายเงินค่าจ้างฟรีแลนซ์ อีกจนถึงตี 3 หลับเป็นตายเลยวันนี้ - -