13/8/12

วันนี้ต้องไปเรียนวันแรก ตื่นเต้นมาก เพราะต้องไปคนเดียว เตรียมตัวให้น้องเขียนให้ดูว่าไปแล้วต้องถามเค้าว่าไงบ้าง ต้องออกไปถึงโน้นตอน 9 โมงครึ่ง เพื่อไปเตรียมตัวสอบก่อนเช็คดูว่าเราจะได้เรียนที่ระดับไหน

วันนี้ฝนตกแต่เช้าเลย ยืมร่มน้องไปเรียน อากาศค่อนข้างเย็นเลยทีเดียว(เรียกว่าหนาวจะดีกว่า) เราใส่เสื้อแขนยาว 2ชั้นไป กับกางเกงยีนส์ขายาว

เดินไปไม่ไกล แค่ครึ่งล๊อคก็ถึงป้ายรถบัส (ที่พักมันอยู่กลางล๊อค) นั่งรอซักพักรถก็มา ขึ้นรถก็นั่งมองหน้าต่างตลอดทาง (กลัวเลยป้าย) คราวก่อนจดไว้แล้ว หลังคาแดงๆ (555 ไม่ใช่ ละครที่พี่เบิร์ดเคยแสดงน๊า  เออ ใครรู้จักนี่ท่าทางจะบ่งบอกอายุ ไม่น่าพลาดเลยเรา) หลังคาสีแดงอันใหญ่ๆหน้าห้าง เป็นสัญลักษณ์ว่าให้ลงป้ายนี้ (แบบว่าเห็นปุ๊บกดลงเลย) แล้วเดินไปไม่กี่ก้าวก็เจอที่เรียนแล้ว พอเราเห็นหลังคาสีแดงๆ เราก็รีบกดลงป้ายนี้เลย

เดินเข้าไปในตึกก็เจอคนที่มาเรียนวันแรกเยอะแยะเลย ไปติดต่อหน้าเค้าเตอร์เค้าก็ให้เรากรอกข้อมูล แล้วก็นั่งรอเรียกเข้าห้อง

เข้ามาแล้ว เค้าก็เปิดดูเอกสารเราเค้าเห็นเราจ่ายตังค์อะไรเรียบร้อยก็ไม่ถามอะไรมากให้เราไปนั่งรอสอบเลย

วันนี้ดูๆแล้วมีคนซักประมาณ เกือบๆ 30 คนที่มารอบเดียวกับเรา ก่อนสอบก็มีเจ้าหน้าที่มาอธิบายเรื่องต่างๆ กฏระเบียบอะไรเยอะแยะ ฟังออกมั่งไม่ออกมั่ง

พอนั่งสอบ มีข้อสอบฟัง แกรมม่า เราก็ทำๆไปแบบไม่คิดมาก เพราะมันแค่เอาไว้แบ่งระดับเรา ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ะได้กลับไปเรียนให้มันได้

สอบเสร็จ ส่งข้อสอบ เค้าก็เรียกไปถ่ายรูปติดบัตร กันในห้องสอบหนะแหละ จากนั้น ก็ได้เวลาเที่ยงพอดี เค้าก็พาไปหาที่กินข้าว ซึ่งคือห้างใกล้ๆ เราเดินดูอยู่หลายร้าน ก็ยิ่งซื้อไม่ลง รู้สึกในใจว่ารู้งี้หอบขนมปังที่บ้านมาด้วยก็ดี

อย่างแรกคือเราไม่ชอบอาหารฝรั่ง อย่างที่ 2 คือ มันแพง(สำหรับเรา 5 ดอล+) งานก็ยังไม่ลงตัวไม่กล้าใช้เงินเยอะ ถึงตอนนี้จะยังมีเงินสำรองสำหรับใช้ชีวิตที่นี้ไปได้อีก 4-5 เดือน(แบบประหยัดๆสุดๆ) ก็เหอะ

สรุปเราเดินเข้าร้านแบบซื้อกลับบ้าน มีแซนวิชไข่+แฮมราคาถูกแค่ 2 ดอลกว่าๆ เราเลยเดินเข้าที่นี้ สั่งแซนวิสเสร็จก็เดินกลับไปนั่งกินที่เรียน (เราหอบน้ำใส่กระติกไปกินที่เรียนด้วยนะ ใส่น้ำเยอะไปหน่อยหนักโคตร - -)

นั่งกินข้าวเสร็จ ก็มานั่งรอ เค้าเรียกสัมภาษณ์ช่วงบ่าย ในห้องนี้เปิดแอร์ด้วยซึ่งหนาวมากกกกกกกกก แอร์จะเย็นไปไหนไม่รู้ นั่งซักพัก ก็มีสาวญี่ปุ่นกับเกาหลีเดินมา มานั่งเบียดกะเรา (เรียกกว่าเบียดเลยนะ โซฟาสำหรับนั่ง 2 คน มานั่ง 3 คน) 2 คนนี้หน้าตาน่ารักเลยหละ มานั่งกับเราแล้วก็ชวนเราคุย  เห้ย คุยกันรู้เรื่องด้วย 555 (ถึงจะรู้เรื่องแบบงงๆกระท่อนกระแท่นก็เหอะ ><)

นั่งรอซักพักก็ได้เวลาเรียกเข้าห้องสัมภาษณ์ (ระหว่างรออยากบอกว่าหนาวมาก - -*) อ.ก็ถามชื่ออะไรมาจากที่ไหน กะว่าเรียนเสร็จจะไปทำไร ได้ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างไรงี้แหละ

แล้วเค้าก็บอกว่าตารางเรียนจะส่งไปหาเราเย็นนี้ว่าเราจะได้เรียนเช้ารึ บ่าย ที่นี่ (Intrack) เลือกตารางเรียนเองไม่ได้อะ เค้าจะจัดให้ตามคะแนนสอบเรา เพื่อเลือกห้องที่เหมาะกับเราที่สุด

สัมภาษณ์เสร็จก็กลับบ้าน ขึ้นรถสายเดิมที่ตัวเองมา โดยเดินไปถนนตรงข้ามกะที่ลง (ฝนยังตกๆอยู่นะ) รอรถอยู่นานก็เอ๊ ทำไมมันไมมาซักที เลยลองกดดู App สายรถเมล์ที่ลงในโทรศัพท์ไว้ ง่า... รถสายเดิมมันไม่ผ่านข้างนี้ แล้วมันไปผ่านตรงไหนละเนี๊ยขากลับอะ

ถ่ายที่ป้ายรถเมล์ตรงข้ามโรงเรียน ระหว่างรอรถและฝนตก

งงอยู่นานเลยโทรถามน้อง น้องบอกให้ไปขึ้นด้านหลังโรงเรียนอีก 2 ล๊อค -..-  อืม เราก็เดินไป เห็นรถก็ขึ้นรถ ซักพักรถมันก็ขับกลับมา แถวๆที่ รร.เรา โดยมันไปจอดหน้าห้างที่เรากินข้าว แค่เพียงเราข้ามถนนมาข้างๆแค่นั้นเอง -*- (แล้วตรูเดินไปไกลๆตั้ง 3 ล๊อคทำไมนิ ฮ่วยยยยยย)

นั่งรถไปก็มองข้างทางไป เหมือนเดิม กลัวลงรถไม่ถูกป้าย รถก็ขัับไปตามทางเรื่อยๆ แต่!

อยู่ๆมันก็เอามาทิ้งไว้ถนนเลียบ Lake แล้วบอกว่าสุดสายมันจะกลับเข้าอู่.................

แล้วที่นี่มันที่ไหนห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

น้ำตาจะไหล รถสายอื่นผ่านไปเลยไม่มีแวะป้ายนี้ ที่แวะก็ไม่ใช่รถไปบ้าน เปิดดู app อีกรอบ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เหมือนรถทุกคันของสาย 145 (ที่เรานั่งกลับบ้าน) จะมีเครื่องหมายประมาณว่าสุดสายที่นี่ ทั้งนั้น แล้วช้านจากลับบ้านยางงายยยยย

TEXT ไปหาน้อง น้องก็ไม่ตอบไม่ไรกลับมา โทรไปก็ไม่รับสาย กระซิกๆ

เอาใหม่คราวนี้เปิดดู App แผนที่ว่าเราอยู่ส่วนไหนของโลก (เวอร์ไปมั๊ย อิอิ) ดูๆแล้ว เออ ไกลจากบ้นพอสมควร แต่ก็รู้ว่าตรงไปเรื่อยๆจะเจอบ้าน เอาหละ เลยคิดว่าจะตัดสินใจเดิน (ออกมาจากที่เรียนประมาณบ่าย 3 ณ ตอนนั้นประมาณเกือบ 5 โมงเย็น) ฝนตกพรำๆ ดีที่เรามีร่ม

เดินๆไป กะว่าถ้าเจอรถบัส จะขึ้นรถบัสกลับบ้าน (รถมันวิ่งตรงไปเรื่อยๆอยู่แล้ว) เจอป้ายรถบัสนะ แต่...ไม่เจอรถมาซักคัน กดดู App ช่างว่างเปล่า เหมือนเวลานี้รถมันไม่วิ่งกันยังไงพิกล เลยตัดสินใจเดินต่อ

เดินไปเรื่อยๆก็เจอโซนเกย์ทาวที่เราไปมะวาน เริ่มใจชื้น เดินไปเดินมาก็เริ่มมึนๆงงๆ แอ๊ ชั้นมาถูกทางป่าวน๊า เพื่อความชัวร์เช็คแผนที่อีกทีว่าใกล้ถึงยัง

กำลังเช็คแผนที่น้องก็โทรเข้ามาถามว่าเราอยู่ไหน แต่คุยกับน้องไม่ค่อยรู้เรื่องกัน เลยสรุป ว่าดูแผนที่แล้วใช้ App นำทาง แล้วก็กลับมาถึงบ้านจนได้ - -*

ถึงบ้าน 6 โมงเย็น -..- กว่าจะถึง

ขอบอกว่า อินเตอร์เน็ตในมือถือมีประโยชน์จริงๆเวลาหลงทาง T^T

ขณะกำลังจะขึ้นลิฟท์ กลับห้อง ก็มีเมล์แจ้งจากที่เรียนว่าเราได้เรียนช่วงบ่าย ฮือเศร้าาาาาาาาาา